Pianist Dimitri Naïditch (Kiev, 1963) trad al op als kind mede dankzij het feit dat zijn moeder een uitstekende piano lerares was. Hij volgde een studie klassieke piano en hij won diverse piano competities. In de jaren ’90 vertrok hij naar Frankrijk en vervolgde zijn carrière als concertpianist en geeft hij les aan het conservatorium in Lyon. Al voor zijn verhuizing ontwikkelde hij een grote interesse in de jazz en speelde op diverse festivals, zijn muziek is een mix van klassiek, jazz en Oekraïense volksmuziek en dat is precies wat hij ten gehore brengt op dit album.

Oekraïne, een natie die de wieg vormde van het oude Rusland en altijd heeft gevochten voor zijn onafhankelijkheid. Een land dat na de ineenstorting van de Sovjet Unie zijn kernwapens heeft opgegeven in ruil voor beloften van bescherming van het Westen…. en dat tegenwoordig ondanks de solidariteit uit bijna de hele wereld bedreigd wordt met totale vernietiging. “Né en Ukraine, devenu francais après 30 ans de vie en France, je reste aussi, à jamais, ukrainien. Depuis le 24 février 2022, ma vie a changé. Je me sens attaqué dans mon corps et dans mon âme. Ma seule envie aujourd’hui, cést de crier, chanter, jouer, pleurer….l’Ukraine résister à tout prix ! Mais quoi faire ?” aldus Dimitri in het cd boekje. Het antwoord op zijn vraag is het album “Ukraine les chansons sans voix”. Het album bevat originele composities maar ook composities die zijn opgebouwd rond traditionele Oekraïense liederen. Zo staan er 14 fraaie nummers op dit uitermate geslaagde album.

“Ne bois pas mon fils (Oj p’jé chumak pjé)”opent het album, een lichtvoetig werkje waarin onmiddellijk de klassieke roots van Dimitri zijn te horen. Hetzelfde, misschien nog wel duidelijker in “La jeune fille et le fleuve”, een bruiloftslied waarin heldere tonen rinkelen als ijspegels. Vrolijkheid troef in “Danse des Carpates”. “Kolyskova” is een berceuse oftewel een wiegeliedje, het wordt vertolkt door Dimitri met melancholieke klanken, zo rijgen gevoelvolle, soms vrolijke en droevige klanken zich aaneen. Heel bijzonder klinkt “Tchernovytska” als Dimitr de pianosnaren met de hand beroert waardoor schrille geluiden ten gehore worden gebracht die onheilspellend overkomen, heel sterk ! Één ding staat vast over deze opnames van Naïditch, hij weet de gevoelens, de frustratie en de woede over het belachelijke conflict tussen Rusland en Oekraïne perfect muzikaal te verwoorden.

Het resultaat is een album met soms aangrijpende nummers en anderzijds min of meer troostende opnames met liefdevolle klanken die zijn liefde voor Oekraïne laten horen tot schrijnende muziek die zijn woede weergeven over de mensonwaardigheden die wij hier in het Westen elke dag kunnen zien en waar blijkbaar menigeen de schouders over ophaalt. Het zou de Nederlandse (en Belgische ?) omroep een pluim op de hoed geven als ze deze muziek van Naïditch zouden uitzenden i.p.v de gebruikelijke bagger, want dit is een zeer geslaagde muzikale bijdrage ter ondersteuning van de vrijheidsstrijd van Oekraïne tegen de nieuwe Hitler met de naam Poetin. Ik raad eenieder aan deze muziek te beluisteren door dit album aan te schaffen temeer omdat 50% van de verkoop-opbrengst is bestemd voor het Nationale Conservatorium in Kiev.

Jan van Leersum.